Başlangıç

Bir yanımız susarken,diğer bir yanımız çığlıklar içindeyse;biz mutlu olamazdık.  Sonbahar rüzgârları daha bir hidettle esiyordu. Üşüyordum üşüdüğümü hissedemeyecek kadar. Bu esen soğuk rüzgarlar teninde değilde,ruhumda derin boşluklar bırakıyordu. Güneş batmaya yaklaşmıştı. Gökyüzü kızıllığa boğulurken,bir yaprak dalını terk edip önüme düştü. Terk ediliş;koca bir yazın ardından "Hoşçakal "demeden gitmekti. Yanıma birinin gelip oturduğunu gördüm . Sesizdi. Ne bana dönüp bir kez bakıyordu ne de konuşuyordu. Az önce önüme düşen yaprağı alıp incelemeye başladı. Sanki benim burda olduğumu yeni fark etmiş gibi bana hayretle baktı. Bende onun yüzümü ona çevirince aynı tepkiyi verdim.       Dudaklarımdan  rüzgara karışan sadece bir kelime döküldü.      -Sen ...diyebildim,fısıltı şeklinde.     Ifadesizdi. Benim yüz hatlarımı inceliyor nasıl tepki verdiğimi ölçüyordu.  -Bunun olması imkansız ,dedim. Konuşmuyordu. Gözleri yıldızsız  gece kadar ifadesizdi. O bakışlar